Artykuły międzynarodowej Szkoły Tai Chi
"Centrum Sztuk Taoistycznych Zlatý Kopec"
Tai Chi Chuan
Więcej informacji na temat tych i innych książek można znależć po adresem:
www.medium.com.pl
Tai Chi Chuan
Międzynarodowa szkoła Tai Chi Chuan Tomasza Nowakowskiego istnieje od 1982 roku. Szkoła ma swoje główne centrum w Pradze w republice Czeskiej, oraz centra w Austrii, Polsce i Słowacji. Zajęcia prowadzone są przez doświadczonych nauczycieli i instruktorów, którzy stale podnoszą swoje kwalifikacje.
Szkoła ma tradycyjny charakter. Jej głównym celem jest nauka Tai Chi Chuan; interesującej wartości kulturowej i efektywnej metody pracy nad sobą. Praktyka w szkole oparta jest głównie o dwa style: San Feng i Yang.
Styl San Feng Tai Ki Kung pochodzi od Chang San Fenga, mistrza z trzynastego stulecia, uważanego w tradycyjnych szkołach Tai Chi Chuan za twórcę tej sztuki. Skrócona nazwa stylu San Feng Tai Ki Kung złożona jest z dwóch części, nazwiska założyciela i słów Tai Ki Kung. Tai Ki (Tai Chi w języku kantońskim) oznacza zasadę dynamicznej równowag sił yin i yang, a słowo kung to praca. Stąd nazwę stylu można zinterpretować w językach europejskich jako "praca z zasadą Tai Chi według metody Chang San Fenga".
Już ta skrócona nazwa oddaje podstawową ideę praktyki stylu. Zwłaszcza, jeśli zastanowimy się nad głębszym znaczeniem ostatniego słowa "kung". Zapisuje się je tym samym znakiem pisma chińskiego, jak w nazwach chi kung (praca z chi), lub kung fu (poziom mistrzowski w dowolnej dziedzinie osiągnięty długotrwałą pracą). W stylu San Feng słowo "kung" określają początkowo cztery aspekty, dwa z nich dotyczą cyklów przyrody. Jednym z nich jest czas. Trwałe zmiany w przyrodzie są efektem procesów przebiegających w długim czasie. Podobnie efekty naszej pracy są tym większe, im więcej lat doświadczeń mamy a sobą. Drugi aspekt to regularność, tak jak w naturze wiele procesów przebiega w konkretnych rytmach, np. dzień i noc, fazy księzyca, itp., tak też lepsze efekty mamy, kiedy pracujemy codziennie, niż raz na jakiś czas. Pozostałe dwa aspekty związane są z podejściem człowieka do pracy. Jednym z nich jest jakość, a ostatni, najważniejszy to radość, zaangażowanie w to co robimy.
Już po tej krótkiej analizie nazwy możemy łatwo domyślić się, że nie jest to styl dla "zbieraczy form". Widać to wyraźnie w sposobie przekazywania stylu. Przez wiele lat praktyka polega w dużej części na pracy z dwiema podstawowymi formami. Formą "Ojca" i formą "Matki", które odpowiadają niebu i ziemi, yang i yin i są fundamentem całego stylu. Forma "Ojca" złożona jest z występujących w stylu elementarnych technik i rodzajów ruchu, które w formie "Matki" rozwijają się w trzynaście podstawowych form Tai Chi. Odpowiadają one ośmiu trygramom; przemianom energii chi opisanym w I Chingu (Księdze Przemian) i pięciu elementom, czyli przemianom chi w teorii pięciu elementów. W praktyce obu form nie chodzi o nauczenie się ich na pamięć, ale o zmiany, jakie praca z nimi wywołuje w nas samych. Dopiero po uzyskaniu odpowiedniego poziomu doświadczeń poznaje się pozostałe formy stylu. Ten tradycyjny sposób przekazu powoduje, że styl jest mało znany nawet wśród ekspertów Tai Chi. Do Europy został sprowadzony przez dr Ming Wonga C.Y., mistrza tego stylu. Początkowo uczył on i autoryzowani przez niego nauczyciele we Włoszech i Chorwacji. W 1992 roku styl San Feng został sprowadzony do Polski, Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej, Austrii i Francji przez Tomasza Nowakowskiego, ucznia dr Ming Wonga.
Do ideii Chang San Fenga i jego stylu trzynastu podstawowych form nawiązał Yang Luchan, jeden z największych mistrzów w historii Tai Chi Chuan. Opracował on swój własny styl, znany współcześnie jako styl rodziny Yang. Jest on najbardziej zbliżony do pierwotnego stylu San Fenga, chociaż istnieją też różnice pomiędzy obydwoma stylami. Rozwinięty przez synów Yang Luchana i jego wnuka Yang Cheng-fu, stał się najpopularniejszym stylem Tai Chi Chuan. Praktykowany jest obecnie na całym świecie, w wielu różnych interpretacjach, często znacznie uproszczonych lub zorientowancych tylko na niektóre aspekty stylu. Tradycyjny styl Yang oparty jest na trzynastu podstawowych formach opisanych przez Chang San Fenga. Pięć z nich dotyczy głównie kroków i wiąże się z teorią pięciu przemian. Pozostałych osiem objaśnia teoria ośmiu trigramów, mają one zastosowanie przede wszystkim w pracy rąk. Formy te nie są rozwiązaniami technicznymi, chociaż wszystkie techniki stylu są ich wewnętrznym obrazem. Trzynaście podstawowych form to sposoby świadomego kierowania energią witalną chi, przez wykorzystanie zasady yin - yang lub pustki i pełności.
Klasyczne formy stylu podzielone są na dwie grupy: formy pustych dłoni i szermierka Tai Chi. Formy pustych dłoni to:
- klasyczna, długa forma stylu Yang złożona ze 108 lub 88 form ułożonych w trzech częściach nazywanych ziemia, człowiek i niebo. Ma ona trzy podstawowe warianty: formy krótkich, średnich i długich pozycji;
- Tuishou (pchające dłonie) forma praktykowana z partnerem, zawiera cztery z form ośmiu trygramów;
- Ta lu, jako rozwinięcie Tuishou, czyli praktyka trzynastu podstawowych form z partnerem;
- forma podwójna z partnerem, złożona z 88 form rozdzielonych na dwie części, z których każda wykonywana jest przez jednego z partnerów;
- warianty i zastosowania form klasycznych.
Szermierka Tai Chi oparta jest o cztery podstawowe rodzaje broni: miecz i szabla (bronie krótkie), oraz włócznia i halabarda (bronie długie). Szermierka każdą z czterech broni, podobnie jak formy pustych dłoni złożona jest z form klasycznych indywidualnych, podwójnych z partnerem, zastosowań oraz wariantów dodatkowych. Wszystkie te formy są obrazem wspomnianych wcześniej trzynastu podstawowych form przemiany chi. Są drogą do ich zrozumienia i umiejętności praktycznego zastosowania.
Ponadto styl Yang obejmuje też różne formy medytacji i studia nad teorią Tai Chi, np. I Ching (Księgi Przemian), Tao Te Ching, Nei Ching (klasyka medycyny chińskiej) i inne, oraz tekstów mistrzów Tai Chi od Chang San Fenga do współczesnych.
Tomasz Nowakowski
Linz, Austria 10.04.1999
Informacje
E-mail : info@taichi-goldenhill.info